همشهری‌آنلاین - بهروز رسایلی
شگفت‌انگیزترین نکته بازی پرسپولیس و فولاد می‌دانید چیست؟ اینکه تماشاگران حاضر در ورزشگاه آزادی کل نیمه‌دوم را خاموش و بی‌صدا روی سکوها نشستند و تقریبا هرگز تمایلی به تشویق میزبان نشان ندادند. نه اینکه مشکل از آنها باشد؛ این نمایش خالی از طراوت و تکراری پرسپولیس بود که تماشاچی را دلسرد می‌کرد. اگرچه دیدار هفته قبل قرمزها برابر ذوب‌آهن هم به تساوی بدون گل منتهی شد اما آن مسابقه باز چند صحنه اکشن داشت. با این حال کل بازی قرمزها برابر فولاد در یک ضربه مهدی ترابی به تیر دروازه خلاصه شد و خلاص. یک نمایش بد، ضعیف و ملال‌آور باعث شد پرسپولیسی‌ها زودتر از حد انتظار از دست کادرفنی تیم‌شان شاکی شوند. فوجی از پست‌ها و کامنت‌های انتقادی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد و البته مطبوعات و رسانه‌ها هم روی خوشی به این توقف نشان ندادند.
تیمی که فقط پاس می‌دهد
همه می‌دانند که ۲هفته برای قضاوت خیلی کم است. تساوی پرسپولیس با فولاد در ورزشگاه آزادی هم نمی‌تواند «فاجعه» باشد. در عین حال، این فرم بازی سرخپوشان است که محل بحث شده. بازیکنان این تیم به سیاق فصل گذشته در اکثر دقایق بازی مشغول تبادل پاس‌های کم‌خطر و بی‌فایده بین هم هستند. این به آن، آن یکی به این، هافبک‌ها به مدافعان، مدافعان به دروازه‌بان، وینگرها بین هم. تا یک جایی می‌شود این روند را تحمل کرد اما از آنجا به بعد اتفاقا خود این سبک بازی به «ضدفوتبال» تبدیل می‌شود و حوصله همه را سر می‌برد. در فوتبال حرفه‌ای و مدرن دنیا هم صرف مالکیت بالای توپ «فضیلت» نیست، بلکه این مالکیت باید منجر به خلق موقعیت‌های گل شود تا ارزش پیدا کند. بازیکنان پرسپولیس در این دیدار هم صدها پاس بین هم رد و بدل کردند، درحالی‌که بهترین و تنها موقعیت‌شان روی ارسال بلند علیرضا بیرانوند خلق شد. خب پس این همه پاس، غیر از افزایش مالکیت توپ چه ثمر دیگری برای سرخپوشان می‌تواند داشته باشد؟
فقط فولاد دفاع می‌کند؟
برخی از مدافعان یحیی گل‌محمدی عقیده دارند سبک بازی دفاعی فولاد خوزستان کار را برای پرسپولیس سخت کرد. طبیعتا همینطور است، اما آیا فقط فولاد برابر سرخپوشان دفاع می‌کند؟ بقیه قرار است سراپا حمله باشند؟ روشن است که پرسپولیس در طول فصل بارها و بارها در چنین موقعیتی قرار می‌گیرد و باید راه خروج از آن را بیاموزد. به هر حال برتری برابر تیم‌های دفاعی هم فرمول خاص خودش را دارد. قرار نیست هر جا شما به یک صخره محکم خوردی امتیاز بدهی و در توجیه خودت به سبک بازی تیم حریف اشاره کنی. در این شرایط «قهرمانی» به چیزی شبیه رؤیا تبدیل خواهد شد.
ورود مهاجمان مشکل را حل می‌کند؟
پرسپولیس یورگن لوکادیا را گرفته و مهاجم دوم هم به‌زودی از راه خواهد رسید. هواداران بسیار امیدوارند حضور این نفرات در پیشانی خط حمله جان تازه‌ای به تیم بدهد و بخشی از مشکلات را حل کند. البته که این امید واهی نیست اما مشکل اینجاست که تیم فعلا به اندازه کافی موقعیت درست نمی‌کند. خط هافبک سردرگم است و توپ‌های زیادی به محوطه جریمه نمی‌رسد، بنابراین درصورت ادامه این روند، شاید مهاجمان جدید هم کار زیادی از پیش نبرند. راه نجات سرخ‌ها تغییر ضرباهنگ در خط میانی است. آنها فوتبال باطراوت‌تر و متنوع‌تری لازم دارند. نیاز دارند به استفاده بهینه از ضربات ایستگاهی، شوت‌های راه دور و گاهی حتی سپردن توپ به حریف و استفاده از فضاها.
پس فولاد چی؟ / وسط انتقادات از پرسپولیس، فراموش نکنیم که تیم نکونام هم می‌توانست فوتبال بهتری بازی کند
بعد از توقف پرسپولیس برابر فولاد، انتقادات بسیار زیادی از نحوه عملکرد این تیم به عمل آمده و حتی شمار زیادی از هواداران خودی هم یحیی گل‌محمدی را تحت فشار گذاشته‌اند. طبیعتا نمایش سرخپوشان در ۲هفته آغازین لیگ برتر چندان چنگی به دل نمی‌زده، اما دست‌کم در مورد دیدار جمعه‌شب، شاید فولاد هم به همین اندازه سزاوار انتقاد بوده باشد. می‌گویند پرسپولیس ۲ بازی است که گل نزده و این بدترین شروع قرمزها در فصول اخیر به‌شمار می‌آید اما از قضا فولاد هم در ۲بازی اول موفق به گشودن دروازه رقبا نشده است. این تیم هفته اول برابر نفت آبادان با نتیجه مساوی بدون گل متوقف شد و این هفته هم همین نتیجه را برابر پرسپولیس به‌دست آورد. البته که تساوی در تهران برای تیم نکونام خوب بود، اما آنها هم کم مهره در اختیار ندارند و می‌توان انتظار داشت فوتبال بهتری ارائه بدهند. جواد در پایان هفته گذشته از فوتبال دفاعی نفت انتقاد کرد اما تیم خودش این هفته در ورزشگاه آزادی تمایل چندانی به هجوم نداشت.
فولاد تابستان پرسروصدایی داشت و توانست بازیکنان اسم‌ورسم‌داری همچون وریا غفوری، اشکان دژاگه، احسان پهلوان، سعید آقایی، کریستوفر کنت و... را جذب کند. این بازیکنان جدید به داشته‌هایی همچون کولیبالی، پاتوسی، ساسان انصاری و... اضافه شدند. به این ترتیب فولاد از نظر سرمایه انسانی جزو ثروتمندترین تیم‌های حال حاضر لیگ به شمار می‌آید و به همین تناسب انتظار می‌رود فوتبال بهتری ارائه بدهد. عمده تمرکز جواد نکونام در تیمش روی مسائل دفاعی بوده که این مسئله را حتی در لیگ قهرمانان آسیا هم به‌وضوح می‌دیدیم. با این حال در فاز هجومی توقعات بالاتری از تیم نکونام وجود دارد. چنین فوتبالی شاید برای تیم‌های کم‌بضاعت‌تر قابل‌قبول باشد، اما فولاد از آن مرحله عبور کرده است. فراموش نکنیم فصل گذشته در جام حذفی تیمی در سطح آلومینیوم اراک در ورزشگاه آزادی به همین پرسپولیس ۳گل زد. بنابراین می‌شود حمله کرد، زیباتر بود و نتیجه هم گرفت.
نظر شما